Stanisława Michalskiego herbu Łodzia. W 1926 roku majątek, jako spadek po nim, przeszedł
na własność hrabiny Aleksandry Komorowskiej. Hrabina Komorowska podarowała część grun-
tów należących do dworu pod budowę Szkoły Podstawowej nr 1, pod cmentarz i pod remizę
Ochotniczej Straży Pożarnej. Po zakończeniu II wojny światowej hrabina Komorowska została
zmuszona do opuszczenia dworu. Zorganizowano w nim przedszkole i bibliotekę. Obecnie
mieści się w nim siedziba Rady Miejskiej oraz Urząd Stanu Cywilnego. Łącząc funkcję pałacu
ślubów i sali obrad miejskich radnych, jest on miejscem szczególnym, reprezentacyjnym. Od-
bywają się w nim ważne dla miasta uroczystości, spotkania i wydarzenia.
Pałac Jabłońskich
– zlokalizowany jest przy ul. Łowickiej 74. Zbudowany został w latach
1905–1906 przez Władysława Jabłońskiego. Obecnie jest własnością miasta. Od roku 1989 jest
siedzibą Towarzystwa Przyjaciół Miasta Głowna.
Kościół p. w. św. Jakuba Apostoła
– świątynia parafialna wzniesiona w 1420 r., przebu-
dowana gruntownie w latach 1923-30. Pierwszy kościół wybudowany został w tym miejscu
w 1420 r. Został ufundowany przez Jakuba Głowińskiego, późniejszego kasztelana rawskiego
(1449 r.). Drewniany kościół spłonął jednak 8 sierpnia 1728 r. W roku 1740 został on odbudowa-
ny, a 28 listopada 1914 r. został w znacznej części zniszczony wwyniku ostrzału artyleryjskiego.
Zachowały się jedynie mury prezbiterium i figura Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz lichtarze.
Kościół murowany odbudowano z inicjatywy ks. Franciszka Gwoździckiego w latach 1923–
1930 ze składek parafian. Wykonanie projektu zlecono łódzkiemu architektowi Wiesławowi
Lisowskiemu, dla którego był to pierwszy w karierze projekt budynku sakralnego. Świątynia
została zbudowana na planie krzyża greckiego. Jej ramiona zakończone prostokątnie miesz-
czą w sobie prezbiterium, dwie kaplice oraz pomieszczenie pomocnicze. Kruchta w kształcie
kwadratu uzupełniona została o dwie nisze – absydy. Prowadzi do niej prostokątny przedsio-
nek ze schodami w fasadzie, która tworzy monumentalny portyk wsparty na dwóch filarach
o przekroju kwadratu. Fasada uzupełniona została o wąskie okna. Całość ośmiobocznej nawy
została zwieńczona płaską kopułą zakończoną krzyżem. Kościół został poświęcony 7 grudnia
1930 r. przez ówczesnego arcybiskupa Wincentego Tymienieckiego. Najstarsze zachowane do
dziś polichromie wykonane przez Feliksa Paszkowskiego pochodzą z lat 1939–44. Poddawany
renowacjom obiekt przetrwał w pierwotnej formie do dnia dzisiejszego.
9
