1918 r.
– odzyskanie niepodległości
1924 r.
– do Głowna wchodzi spółka akcyjna „Norblin, Bracia Buch i Werner”. Zakład stanowiący
wówczas filię fabryki mieszczącej się wWarszawie zatrudniał około 1000 robotników. Wytwarzano
w nim półfabrykaty do produkcji platerów oraz rozmaite wyroby z miedzi i mosiądzu. Wkrótce
zaczęły tu powstawać kolejne fabryki: np. firma Epstein uruchomiła produkcję maszyn rolniczych.
Powstała również fabryka maszyn młyńskich, zakład krochmalu i kafli, cegielnia, tartak, dwa zakła-
dy ślusarsko-mechaniczne. Czynne były także młyny.
1925 r.
– Głowno odzyskało prawa miejskie. Miasto zaczęło się rozbudowywać o osiedle domów
przyfabrycznych. Walory rekreacyjno-przyrodnicze nadal przyciągały do Głowna letników z pobli-
skiej Łodzi.
1931-1939 r.
– na początku lat trzydziestych władze miejskie rozpoczęły starania o powiększenie
obszaru miasta. W roku 1935 włączono do niego tereny przyległe. Na trasie Łódź-Głowno kursował
w sezonie letnim specjalny pociąg, gdyż napływ letników sięgał nawet kilku tysięcy. W Głownie
działały wówczas dwie szkoły, teatr amatorski, dom ludowy, świetlica i biblioteka. U schyłku okresu
międzywojennego miasto było dobrze rozwiniętym ośrodkiem miejskim oraz znana miejscowo-
ścią wypoczynkową. W roku 1939 liczba mieszkańców Głowna wzrosła do około 9 tysięcy.
1939-1945 r.
– we wrześniu 1939 r. w rejonie Głowna ciężkie walki toczyła Armia Łódź. W czasie
okupacji był to teren działań partyzanckich. Głowno było wówczas częścią Generalnej Guberni.
1940 r. (maj)
– utworzenie przez niemieckich nazistów getta w Głownie. Przetrzymywano w nim
ponad 5,6 tys. Żydów.
1941 r. (marzec)
– likwidacja getta. Jego mieszkańców wywieziono do getta wWarszawie i obozu
zagłady w Treblince.
18 stycznia 1945 r.
– do Głowna wkroczyły oddziały Armii Czerwonej.
Więcej informacji o historii miasta można znaleźć na
oraz w monografii
historycznej miasta dostępnej w Urzędzie Miejskim przy ulicy Młynarskiej 15, jak również
w Bibliotece Publicznej przy ulicy Kopernika 37.
15
